Για όσους αναζητούν πεζοπορικές διαδρομές στην Ελλάδα, οργανωμένες εκδρομές, αληθινές εμπειρίες και ομάδες πεζοπορίας με ουσία και χαρακτήρα.
γράφει ο Λάκης Βαρθαλίτης
Η πεζοπορία δεν είναι απλώς απόδραση στη φύση. Είναι ένας τρόπος να “σκάψεις” μέσα σου, να δεις αλλιώς τον κόσμο και να συνδεθείς με αξίες που μένουν, ακόμα κι όταν κατέβεις απ’ το βουνό. Για όσους αναζητούν την πεζοπορία στην Ελλάδα, οργανωμένες εκδρομές βουνού ή ομάδες πεζοπορίας με κοινές αξίες, το παρακάτω άρθρο προσφέρει έναν οδηγό πεζοπορίας μέσα από βιωματικές ιστορίες και έννοιες που κρατάς μαζί σου.
1. Ταπεινότητα
Το βουνό σε μαθαίνει να χαμηλώνεις το κεφάλι – όχι από ήττα, αλλά από σεβασμό.
Δική μου στιγμή: Θυμάμαι μια φορά στη Δρακόλιμνη της Τύμφης, καθώς επιστρέφαμε στο καταφύγιο της Αστράκας. Οι θερμοκρασίες υψηλές. Η ζέστη με καταβάλλει πάντα, και μπροστά στην τελευταία ανηφόρα, ένιωσα πραγματικά μικρός. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι το βουνό σε διδάσκει ταπεινότητα. Δεν μπορείς να επιβληθείς στη φύση – μόνο να συμπορευτείς με αυτήν, αποδεχόμενος τα όριά σου.
2. Επιμονή και υπομονή
Καμιά διαδρομή δεν τελειώνει στο πρώτο χιλιόμετρο.
Δική μου στιγμή: Σε ένα απαιτητικό βουνό, χρειάζεται επιμονή. Δοκιμάζεσαι. Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεσαι, “Τι το ήθελα αυτό; Γιατί δεν καθόμουν στο σπίτι;” Δοκιμάζεσαι όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Όμως, ακόμα κι αν το σώμα θέλει να εγκαταλείψει η ψυχή περπατάει μόνη της. Υπήρχαν φορές που κι αυτή με εγκατέλειψε. Η απόλυτη “νύχτα”. Το βουνό σού μαθαίνει ότι πολλές φορές θα χρειαστεί να αντιμετωπίσεις προκλήσεις για να φτάσεις στον στόχο σου. Σε διδάσκει ότι στη ζωή, τίποτα δεν έρχεται εύκολα, αλλά με επιμονή και υπομονή, μπορείς να κατακτήσεις κορυφές.
3. Ομαδικότητα και συνεργασία
Στο βουνό δεν υπάρχει “εγώ φτάνω πρώτος”. Υπάρχει “εμείς φτάσαμε μαζί”.
Δική μου στιγμή: Θυμάμαι μια χειμερινή ανάβαση στη Ζήρεια, όταν ανεβαίναμε στην κορυφή με χιόνια πάνω από το γόνατο. Η δύναμη της ομάδας ήταν αυτή που μας έδινε κουράγιο να συνεχίσουμε. Όταν είσαι μόνος, είναι εύκολο να εγκαταλείψεις έναν στόχο. Το “μαζί” σού δίνει τη δύναμη να προχωρήσεις και να πετύχεις.
4. Σεβασμός
Η φύση δεν σου ανήκει. Την επισκέπτεσαι, και φεύγεις χωρίς να αφήσεις ίχνος.
Δική μου στιγμή: Σε μια πεζοπορία στον Παρνασσό, καθώς κατεβαίναμε, συναντήσαμε μια περιοχή γεμάτη σκουπίδια. Χωρίς δεύτερη σκέψη, όλη η ομάδα έβγαλε τα σακουλάκια που είχαμε στα σακίδιά μας και τα μαζέψαμε. Τα πετάξαμε στους κάδους της περιοχής, νιώθοντας ότι κάναμε το ελάχιστο για να δείξουμε τον σεβασμό μας προς το βουνό (Δεκάλογος του καλού πεζοπόρου). Πάντα λέω ότι το βουνό πρέπει να το αφήνεις καλύτερο απ’ ό,τι το βρήκες. Αυτές οι μικρές πράξεις είναι που δείχνουν ότι η αληθινή αγάπη για τη φύση περνάει μέσα από τον σεβασμό και τη φροντίδα της.
5. Απλότητα και ελευθερία
Όσο λιγότερα κουβαλάς, τόσο πιο ελεύθερος περπατάς.
Δική μου στιγμή: Όταν ξεκίνησα τις πεζοπορίες, ο σάκος μου ήταν πάντα γεμάτος με πράγματα που νόμιζα ότι θα χρειαζόμουν. Με τον καιρό, κατάλαβα ότι πολλά απ’ αυτά ήταν περιττά. Ένα από τα βουνά που απαιτούν αυτή την απλότητα είναι ο Όλυμπος. Η επίπονη ανάβαση του Ολύμπου σε διδάσκει ότι για να φτάσεις στην κορυφή, πρέπει να έχεις μαζί σου μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Στο βουνό, η ελευθερία έρχεται όταν αφήνεις πίσω σου ό,τι δεν χρειάζεσαι.
6. Σύνδεση με το “τώρα”
Η πεζοπορία σε φέρνει στο παρόν. Δεν υπάρχει παρελθόν ή μέλλον στο μονοπάτι – μόνο το επόμενο βήμα.
Δική μου στιγμή: Στο βουνό, περπατώντας σε τραχύ πεδίο, χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση. Δεν έχεις περιθώριο να χαθείς σε σκέψεις ή να περιπλανηθείς σε προβληματισμούς της καθημερινότητας. Κάθε βήμα απαιτεί προσοχή – όχι γιατί είσαι φοβισμένος, αλλά γιατί είσαι απόλυτα παρών. Το σώμα σου, το βλέμμα σου, η αναπνοή σου… όλα είναι συντονισμένα με το έδαφος, τον βράχο, τη ρίζα, το ίχνος που ακολουθείς. Μέσα στη φύση, οι έννοιες του παρελθόντος και του μέλλοντος χάνονται. Μένει μόνο το “τώρα”, η στιγμή που ζεις, το βήμα που κάνεις, η ανάσα που παίρνεις.
7. Ευγνωμοσύνη
Στο τέλος κάθε διαδρομής δεν λες “τα κατάφερα”, αλλά “ευχαριστώ”.
Δική μου στιγμή: Νιώθω ευγνωμοσύνη σε κάθε ταξίδι, για όλα αυτά που καταφέρνουμε μαζί, ως ομάδα. Ευγνωμοσύνη για την ομορφιά της φύσης, για όλον αυτόν τον θησαυρό που υπάρχει εκεί έξω και απολαμβάνουμε τα Σαββατοκύριακα. Για όλα αυτά που παίρνεις και δεν μπορείς να τα ανταποδώσεις στη φύση. Αυτή η ευγνωμοσύνη είναι που με κάνει να επιστρέφω ξανά και ξανά εκεί που πραγματικά ανήκουμε ως άνθρωποι.
8. Αλληλεγγύη
Το βουνό ενώνει. Εκεί, η αλληλεγγύη δεν είναι απλώς μια λέξη, αλλά μια πραγματικότητα.
Δική μου στιγμή: Πεζοπορούσαμε στο βουνό της Οίτης, όταν έμεινα χωρίς μπαταρία στο κινητό επειδή χάλασε το καλώδιο του powerbank (βασικός εξοπλισμός σε μια πεζοπορία). Μοιράστηκα το πρόβλημά μου με την ομάδα. Ένα μέλος της ομάδας μού έδωσε πρόθυμα το δικό του. Εκείνη η απλή αλλά σημαντική κίνηση μού υπενθύμισε πως η αλληλεγγύη γεννιέται μέσα από μικρές πράξεις φροντίδας – είτε δίνεις είτε δέχεσαι βοήθεια.
Η πεζοπορία είναι ένα ταξίδι προσωπικής εξέλιξης. Για όσους αγαπούν τις πεζοπορικές διαδρομές στην Ελλάδα, η φύση δεν προσφέρει μόνο όμορφες εικόνες, αλλά και έναν καθρέφτη του εαυτού μας. Είτε ξεκινάς τώρα είτε είσαι ήδη μέλος μιας ομάδας πεζοπορίας, να θυμάσαι: κάθε μονοπάτι είναι κι ένα μάθημα. Κάθε κορυφή κι ένα δώρο.
Και για μένα, αυτές οι αξίες δεν είναι απλώς θεωρίες. Είναι πράγματα που μου έμαθε η ζωή, μέσα από τα χρόνια. Μέσα από τα βουνά, τις διαδρομές, τις δυσκολίες και τις χαρές. Δεν τις διάβασα. Τις έζησα. Δεν τις έμαθα στο σχολείο, ούτε στην πόλη. Το μονοπάτι τις διδάσκει. Το βουνό τις διαμορφώνει. Και γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό οι νέες γενιές πεζοπόρων να τις έχουν στο νου τους. Κι είναι χρέος μας να κρατήσουμε αυτές τις αξίες ζωντανές. Να τις μεταδώσουμε. Να τις περπατήσουμε.
«Δεν μπορείς να μείνεις για πάντα στην κορυφή· πρέπει να κατέβεις ξανά… Οπότε γιατί να ανέβεις εξ αρχής; Γι’ αυτό: εκείνο που είναι πάνω γνωρίζει τι είναι κάτω, αλλά εκείνο που είναι κάτω δεν γνωρίζει τι είναι πάνω.»
René Daumal
Γάλλος ποιητής και στοχαστής, ορειβάτης και συγγραφέας
Οι αξίες του βουνού δεν γράφονται, βιώνονται. Αν θες κι εσύ να τις ζήσεις, ξεκίνα με μία από τις επόμενες πεζοπορικές μας διαδρομές.
